Mevlam Sana Geldim

Bir dem ki Huzura ermek

Bir dem ki dertlerin yok olması

Bir dem ki aşığın maşuğuna kavuşması

Vuslatı

Mevlam istedimki bu sayfayı

sana olan özlemimi dindirebilecek bir hatırlatıcı yapayım,
istedim ki dağılan halimi toparlayabileyim,

istedim ki sana sevgimi

dem dem gelip anlatabileyim

hasbihal edebileyim ….

Senin aşkın öyle bir iksir ki Mevlam,

geldiği anda yürekte ne sızı,

ne hüzün bırakıyor….

Şiddetli bir kış geçiren yeryüzü nasıl ki

ilkbahar neşvünemasıyla dirilirse

senin aşkında

bela ile yoğrulan,

kışa dönen gönülleri

bahar gülleri ile dolduruyor…

Sarmaşık gülleri sarıyor tüm benliğimizi

öyle bir sarıyor ki

benliğimiz senin aşkında yok oluyor eriyor….

Aşk: “SARMAŞIK”

BAŞI; “Karışık”

ORTASI; “Karmaşık”

SONU; “Karmakarışık”

Aşk: “SARMAŞIK”

“Aşk, muhabbetin seveni kavraması, bütün vücûduna yayılması âdeta onu SARMAŞIK dalları gibi kucaklamasıdır.”

“Aşk yapışkan bir bitkidir. İnsanların sevgisine aşk denmesi, kalbe yapışmasındandır.”(Ferra)

Bu yapışkanın adı; “SARMAŞIK” tır. Ve “Işk” kelimesinden alınmıştır. SARMAŞIK sarıldığı yeri nasıl kaplarsa, aşk da girdiği kalbi öyle sarar, sarmalar, kök salar. Kalpte yeşerir, zamanla sararır ve sâhib-i kalbi de sarartır. Aşkın kolları öyle güçlüdür ki; ne aşka tutunanlar, ne de aşkta tutuklu kalanlar ondan kurtulamazlar. Karışan kafalarında aşka dâir sonu gelmeyen sorular belirir.

Aşk mıdır cân u dil mülkünü yağma eyleyen

Aşk mıdır sînemin içre gelip câ eyleyen

Aşk mıdır boynuma takıp belâ zincîrini

Gezdirip Mecnûnleyin âlemde rüsvâ eyleyen

(Muhibbî)

Aşk; âşıkların ışığıdır. Bütün yangınların âteşidir. Mansur’un celladı, Şîrin’in Ferhad’ıdır. Halîl’in “Verd” i, Züleyhâ’nın “Derd”idir.

Aşk imiş ışık veren âşıklara

Aşk imiş âteş veren yanıklara

Aşk imiş derde bırakan dem’i

Aşk imiş deva veren âşıklara

(Hicrânî)

VE İNCE BİR nimettir! Ve dahi hikmetle anlaşılmaya, şefkatle sevilmeye lâyıktır. İbrahimî “Lâ uhibbu’l-âfilîn” feryadının üç harf ve altı noktaya dökülmüş halidir aşk.

Güzelliğe iştiyaktır ve hakikî güzeli gösteren bir pusuladır.

Batıp yitenin sevgili olamayacağını haykıran bir dellâldır.

Kalbimin ebedî aşk için yaratıldığını ve sadece ama sadece Ona ayna kılınan o kalbe, kaybolup giden zeval mahkûmlarının giremeyeceğini anlatan bir işarettir.

Aşk ile ebede yönelirim ve aşk gözyaşlarıyla Ebedî Sevgili’yi ararım.

Geldim Mevlam kabul edermisin bu aciz kulunu

Ey Allah’ımSana aşkımı ilan ediyorum..

Seni Seviyorum! Seni Seviyorum Allah’ım!

Ne olur, ne olur sen de beni sev! Ne olur sen de beni sev!…

Beni sevginle yaşat ve Sevginle canımı al!
Sevginle dağıt bedenimi, Tekrar sevginle bir araya getir!
Sevginle çıkayım kabirden,
Sana koşayım yüreğimdeki sevginle!

Ya Nur! Alemleri ve gönülleri aydınlatan,
nur üstüne nur olan Allah’ım!
Nurunla nurlandır yüzümü,
Nurunla nurlandır bedenimi,
Nurunla nurlandır yüreğimi…
Ya Sultan! Kendine esir et beni!
Ya Canan! Kendine meftun et beni!
Ya Allah!
Ya Allah!
Ya Allah!
Ey En Büyük Sevgili!
Ben seni çok seviyorum yarabbi, ne olur sen de sev beni!
Varsın hiç kimse bilmesin beni,
Varsın hiç kimse sevmesin beni,
Yeter ki sen sev beni Allah’ım, yeter ki sen sev beni!….

Kabul edermisin?

Kapındaki gedanı…

Ebedi sevgilim…

İmanımı tazeliyorum Mevlam
La ilahe illallah Muhammeden Resulullah

Neyleyim Dünyayı Bana Allah’ım Gerek

Neyleyim Ukbayı Bana Allah’ım Gerek

Neyleyim Sensiz Yazı Kışı Baharı

Neyleyim Seni Bilmeyen Bir Beni

Mevlam Cemalullahına kavuştur bizleri

….